De vreemde werkelijkheid van een theaterdirecteur in lockdown
Een jaar na de start van de eerste lockdown zijn dichte theaterdeuren bittere realiteit geworden voor Bart Vaessen, directeur van onze schouwburg. Echter, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Zijn passie voor theater drijft hem om hoopvol te blijven en nieuwe kansen te ontdekken.
“Ik zit hier in een vreemde werkelijkheid”, vertelt directeur Bart Vaessen vanachter zijn bureau in een verder uitgestorven kantoor. “Ik loop binnen in een lege schouwburg, zie de collega’s die hier noodzakelijkerwijs moeten zijn, maar mis het publiek. Mensen die naar voorstellingen gaan of feestjes willen vieren. Ik ben bezig met de voorbereiding van veel projecten maar kan ze in de praktijk nog niet uitvoeren.”
Vaessen nam in januari 2020 bij Schouwburg Cuijk de zakelijke directie voor zijn rekening. Niet lang daarna begon de eerste lockdown. Vaessen: “Als directeur had ik meteen genoeg te doen. Ik ging aan de slag met de vraag hoe we deze crisis zakelijk gezien te boven komen. Aan alle kanten vallen je inkomsten weg. Je moet onmiddellijk op zoek naar hulpfondsen, geplande investeringen stopzetten en zorgen dat de organisatie blijft draaien.”
Een ongeluk wordt een kans
Vaessen benut deze tijd om uit de nood vooral kansen te creëren. “Ik had de wens om het SchouwCafé om te bouwen tot Kleine Zaal, om ook kleinschalige programmering te kunnen bieden. Omdat er geen voorstellingen waren en onze technici hun handen vrij hadden, konden we dat nu in eigen beheer doen. Dat had anders niet gekund.”
“Iets anders dat we nu onderzoeken, is of we de bibliotheek in de schouwburg kunnen huisvesten. Stel je voor dat je hier straks aan een leestafel zit met een cappuccino, uitzicht op het Maasplein en de klokken van de Sint Martinuskerk op de achtergrond. Dat je hier straks kunt genieten van een goed boek of een mooie voorstelling.”
Grote passie voor theater
Theater is voor Vaessen bijna een eerste levensbehoefte. Het stroomt al van jongs af aan door zijn bloed. “Ik herinner me nog dat ik een jaar of vier was”, vertelt hij. “Ik stond op het toneel, naast een man met een baard en een bruine pij. Mijn moeder vertelde later dat dat mijn eerste rol was, als kindje Jezus in het passiespel. Die man naast mij was Jozef.”
“Vanaf dat moment heb ik in mijn jeugd verschrikkelijk veel toneel gespeeld. Op school, bij verenigingen. Tijdens mijn studie Theaterwetenschappen in Utrecht ben ik ook gaan regisseren. In die tijd produceerde je vaak je eigen stukken. Voor dat zakelijke aspect bleek ik wel talent te hebben. Toen ik ergens de kans kreeg om leiding te geven, heb ik uiteindelijk op een natuurlijke manier de verschuiving van de artistieke naar de zakelijke kant gemaakt.”
Die toneelervaring heeft volgens hem zijn directeurschap sterk beïnvloed. “Ik heb alle facetten van het theaterbedrijf leren kennen. In de jaren 70, toen ik begon, deden we alles samen en moest je alle onderdelen beheersen. Je sjouwde mee, maakte de belichting, zat achter de techniek, deed de boekhouding en regisseerde om de beurt. Het heeft mij gevormd tot iemand die over de hele breedte van de organisatie iets weet. Ik prijs mij zeer gelukkig dat ik in die tijd heb mogen beginnen.”
Andere wereld
Die liefde voor het theater uit zich ook in een bijzondere hobby. In zijn vrije tijd verzamelt Vaessen theaterpoppen. “Zo’n pop is vaak niet meer dan een verzameling lapjes. Hoe poppenspelers daarmee hele werelden kunnen scheppen, dat vind ik uitermate fascinerend.”
De marionetten en handpoppen neemt hij ook mee van verre reizen. “Vorig jaar zijn we met het gezin naar India gegaan en dan zoek ik daar een poppenspeler op. Ik kwam er een tegen in een straatje in Delhi. Hij speelde ’s avonds bij ons hotel een voorstelling en ik kon niet anders dan een handgemaakte pop van hem kopen. Ik ben ook verzot op mini-theatertjes. Het huis is inmiddels bijna te klein maar gelukkig houdt mijn vrouw ook van theater.”
Hoewel hij nu 69 is, denkt hij nog lang niet aan stoppen. “Waarom zou je ophouden met het leukste te doen wat je je kunt voorstellen. Het werken in een theater is mijn hele leven mijn droom en passie geweest. De magie en verbeelding die ontstaan zodra de lichten uitgaan en het publiek twee uur lang meenemen in een andere wereld. Dat realiseren is voor mij het mooiste wat er is.”
Meer nieuws
%20(1).jpg)
Fijn dat je er bent!
Wij gebruiken cookies op onze website. Dit doen we voor het bijhouden van statistieken (cookies van Google Analytics worden volledig geanonimiseerd) en om voorkeuren op te slaan. Bovendien kun je onze website op deze manier op de beste manier ervaren.